سگ داچشوند از نژادهای سگ کوتاه پا ، بدن بلند و سگ شکاری است. همچنین با نامهای مختلف دیگر نیز شناخته می شود. نامهای متداول آن سگ بادگر ، داکل ، جمنیک ، دوکسی ، سگ وینی ، سگ وینر ، سگ سوسیس ، سالسیچینها ، باسوتو ، سوسیس ، پررو سالچیچا ، ورشوند ، تکل ، تاکسیس ، تاکساس ، مایورکویرا و تاکسا است .

سگهای داچشوند ممکن است موهای صاف ، موهای سیمی یا موهای بلند داشته باشند. این نژاد از آلمان سرچشمه گرفته و در آنجا به عنوان سگ بادگر شناخته می شد. Dachs به معنی گورکن و hund به معنی سگ است.

تصاویری از سگهای شبیه داچشوند متعلق به قرن پانزدهم است و اسناد قرن شانزدهم از “سگ زمینی” ، “خزنده گورکن” و “داچسل” نام می برند.

Badger تنها طعمه Dachshund نبود. این نژاد همچنین بر روی حیوانات لانه مانند روباه ها نیز استفاده می شد و بسته های داششوند از گراز وحشی دنباله دار بودند.

اندازه داچشوندهای اولیه بسیار متفاوت بود. سگهای مورد استفاده در گورکن و گراز 30 تا 35 پوند وزن داشتند. داچشوندها برای شکار روباه و گوزن 16 تا 22 پوند وزن داشتند و داچشوندهای کوچکتر 12 پوندی خرگوش و راسو را شکار می کردند.

برای مدت کوتاهی در اوایل قرن بیستم ، از داششوندهای 5 پوندی برای پیچاندن خرگوش های دم پنبه ای استفاده شد.

سگ داچشوند با ابعاد استاندارد برای خوشبو کردن ، تعقیب و دفع گورکن و دیگر حیوانات ساکن ابرو ساخته شد ، در حالی که داششوند مینیاتوری برای شکار حیوانات کوچک مانند خرگوش و موش پرورش داده شد. در غرب ایالات متحده نیز از آنها برای ردیابی گوزن های زخمی و شکار سگ های دشت استفاده می شده است.

Dachshunds همچنین در نمایش های تطبیقی ​​، آزمایشات صحرایی و بسیاری از رویدادهای دیگر که از طریق سازمانهای سگهای اصیل مانند Club Kennel American (AKC) سازماندهی شده است شرکت می کند. با توجه به AKC ، داششوند در بین نژادهای سگ در ایالات متحده در سال 2018 از نظر محبوبیت در رتبه 12 قرار دارد.

فهرست مطالب

هرست مطالب

ویژگی های سگ داچشوند
مزاج
طول عمر
تغذیه
مراقبت
سلامتی

ویژگی های سگ داچشوند

سگهای داچشوند بسیار زیبا با بدن بلند و عضلانی و دارای پاهای کوتاه قد بلند هستند. پنجه های جلویی این سگ ها به طور نامتناسب بزرگ هستند ، به شکل دست و پا هستند و مخصوصاً برای حفاری مناسب هستند.

پوست آنقدر شل است که در حفره های تنگ برای تعقیب طعمه پاره نمی شود. آنها دارای قفسه سینه عمیق هستند که ظرفیت ریه مناسب را برای استقامت هنگام شکار فراهم می کند.

پوزه آن بلند است. با توجه به استانداردهای AKC برای نژاد ، “زخم های زخم های شریف نباید خطا تلقی شود” زیرا داششوند سگ شکاری است.

سگهای داچشوند رنگ روشن می توانند چشمهای کهربایی ، قهوه ای روشن یا سبز داشته باشند (با این حال ، استانداردهای باشگاه پرورشگاه بیان می دارند که هرچه رنگ چشم تیره تر باشد ، بهتر است). سگهای داپشل و داپلد دوگانه می توانند به دلیل تأثیر ژن نازک بر بیان رنگدانه چشم ، دارای چشمهای “دیواری” چند رنگ با عنبیه های کاملا آبی ، تا حدی آبی یا وصله دار باشند.

در واقع سه نوع کت سگ داچشوند وجود دارد: کت صاف (موهای کوتاه) ، موهای بلند و موهای سیمی. داچشوندهای موهای بلند کت ابریشمی و پرهای کوتاهی روی پا و گوش دارند. Dachshunds موی سیمی کم رایج ترین نوع کت در ایالات متحده است ، اما شایع ترین آن در آلمان است و جدیدترین کت است که در استانداردهای پرورش ظاهر شده است.

سگهای داچشوند دارای رنگها و الگوهای بسیار متنوعی هستند (رایج ترین آنها قرمز است). رنگ پایه آنها می تواند تک رنگ ، مایل به قهوهای مایل به زرد و در سگهای موی سیمی باشد ، رنگی که به آن گراز وحشی گفته می شود. الگوهایی مانند نازک ، سمور ، پیش ساخته و پیربالد نیز می توانند بر روی هر یک از رنگهای اصلی ایجاد شوند. بسته به نوع ژنتیکی والدین ، ​​سگهای داچشوند در یک بستر ممکن است در رنگهای مختلف کت متولد شوند.

نژاد سگ داچشوند در دو اندازه استاندارد و مینیاتوری پرورش داده شده و نشان داده می شود. میانگین سگ استاندارد داچشوند 7.3 تا 15 کیلوگرم است. در حالی که تنوع مینیاتوری به طور معمول کمتر از 5.4 کیلوگرم است. متوسط ​​قد سگ بالغ بین 8 تا 9 اینچ در زمان پژمردگی است.

مزاج

سگ داچشوند باهوش ، سرزنده و شجاع تا حد عجله توصیف می شود. این نژاد برای پشتکار پرورش داده می شود ، که راه دیگری برای گفتن این است که می تواند سرسخت باشد.

این نژاد به دلیل سرگرم کننده و نترس بودن شهرت دارد ، اما آنچه آنها بیشتر می خواهند این است که با مردم خود بغل کنند.

شخصیت سگ داچشوند نیز می تواند با نوع کت متفاوت باشد. از آنجا که Dachshund های سیمی دارای تریر در پس زمینه خود هستند ، می توانند مشکل ساز شیطنت آمیز باشند. در حالی که موهای بلند آرام و بی صدا هستند و صاف دارای شخصیتی هستند که در جایی بین آنها قرار دارد.

برخی از مینی داچشوند ها می توانند عصبی یا خجالتی باشند ، اما این برای نژاد صحیح نیست. شما باید از توله سگ هایی که این ویژگی ها را نشان می دهند دوری کنید.

گرچه ، خلق و خوی سگ تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت ، آموزش و معاشرت قرار می گیرد. توله سگ هایی با خلق و خوی خوب کنجکاو و بازیگوش هستند ، مایلند به مردم نزدیک شوند و توسط آنها نگه داشته شوند.

مانند بسیاری از سگهای دیگر ، سگهای داچشوند نیز نیاز به معاشرت اولیه دارند. قرار گرفتن در معرض بسیاری از افراد مختلف ، بینایی ، صداها و تجربیات راههای فوق العاده ای است ، به ویژه در دوران جوانی. معاشرت مناسب کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که توله سگ داچشوند شما به یک سگ گرد تبدیل می شود.

طول عمر

میانگین عمر سگ داچشوند بین 12 تا 15 سال است.

تغذیه

میزان خوردن یک سگ بالغ بستگی به اندازه ، سن ، ساختار ، متابولیسم و ​​سطح فعالیت آن دارد. سگها نیز مانند مردم یک فرد هستند و همه آنها به یک اندازه غذا نیاز ندارند.

سگهای Dachshund از نظر اندازه کوچکتر هستند ، اما بسیار فعال هستند. بنابراین ، رژیم غذایی آنها باید برای یک نژاد کوچکتر با نیازهای ورزشی بالا تنظیم شود.

به طور کلی نصف تا یک و نیم فنجان غذای سگ با کیفیت بالا برای یک سگ بالغ کافی خواهد بود. همچنین می توانید برای توصیه های بهتر تغذیه با دامپزشک منطقه خود مشورت کنید .

مراقبت

مراقبت خوب از حیوانات برای پرورش سگهای داچشوند بسیار مهم است. شما همیشه باید با معاینات منظم دامپزشک سگ خود در ارتباط باشید تا هرگونه نگرانی در مورد سلامتی را زود تشخیص دهید. دامپزشک شما می تواند به شما در ایجاد یک روال مراقبتی کمک کند که سگ شما را سالم نگه دارد.

سگهای داچشوند استقامت و انرژی زیادی دارند. آنها عاشق پیاده روی یا بازی در خارج از خانه با سگ های دیگر هستند و دوست دارند شکار و حفاری کنند.

آنها همچنین در داخل خانه فعالیت می کنند و می توانند در محیط های کوچک زندگی به خوبی تمرین کنند ، به شرط آنکه به طور متوسط ​​روزانه ورزش کنند. به طور کلی ، دو پیاده روی نیم مایلی در روز برای آنها کافی است.

نژاد سگ داچشوند برای زندگی در فضای باز مناسب نیست و آنها باید در خانه زندگی کنند. این سگ ها می توانند از پشت و روی اسباب و اثاثیه خود پرش کنند ، بنابراین از سطح شیب دار یا پله استفاده کنید و به آنها بیاموزید که در صورت تمایل روی مبل یا تخت از آنها استفاده کنند. هنگام نگه داشتن سگ داچشوند همیشه مراقب باشید از پشت سگ و قفسه سینه حمایت کنید.

اگر انگیزه مناسب داشته باشند ، سگهای داچشوند می توانند سریع یاد بگیرند. برای جلب توجه آنها از تقویت کننده های مثبت مانند پاداش غذا یا اسباب بازی مورد علاقه خود استفاده کنید. و جلسات آموزشی را کوتاه نگه دارید.

اگر این سگ ها مجبور شوند یک تمرین را بارها و بارها تکرار کنند به سرعت خسته می شوند. بنابراین ، تمرین اطاعت را سرگرم کننده و جالب کنید.

سگ داچشوند به عنوان یک نگهبان برجسته است ، اما می تواند پر سر و صدا باشد. مینی ها ، به ویژه ، می توانند خسته کننده باشند. به خصوص اگر سگ شما در یک آپارتمان یا اجتماعات آپارتمانی زندگی می کند ، این را در نظر داشته باشید.

شما باید توجه ویژه ای به گوش های چروکیده این سگ ها برای همه انواع و اندازه های سگ های داچشوند داشته باشید. یک پنبه را با گوش پاک کن مرطوب کرده و هر هفته گوش ها را پاک کنید.

انواع موهای بلند را باید مرتباً مسواک زد تا از تشکیل حصیر جلوگیری شود. آنها بیشتر از انواع صاف نیاز به حمام دارند.

در حالی که انواع موهای سیمی نیز نیاز به مسواک زدن منظم دارند ، و آنها باید دو یا سه بار در سال کت های خود را “برهنه” کنند.

سایر نیازهای نظافت شامل مراقبت از ناخن و بهداشت دندان است. ناخن سگ خود را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید.

حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید (روزانه بهتر است). و هنگام مراقبت از سگ خود ، زخم ها ، بثورات یا علائم عفونت مانند قرمزی ، حساسیت یا التهاب را روی پوست ، گوش ، بینی ، دهان ، چشم ها و همچنین پاها بررسی کنید.

سلامتی

سگهای داچشوند به طور کلی سالم هستند. اما مانند سایر نژادهای سگ ، آنها نیز مستعد بیماریهای خاصی هستند.

مشکلات بهداشتی شایع آنها شامل نفخ ، دیابت سگ ، بیماری کوشینگ ، ناشنوایی ، صرع ، بیماری دیسک بین مهره ای و آتروفی پیشرونده شبکیه است. همیشه سعی کنید با یک دامپزشک در منطقه خود تماس خوبی داشته باشید.